Album Introducing... The Beatles został wydany przez wytwórnię Vee-Jay Records 10 stycznia 1964 roku. Był to pierwszy album Beatlesów wydany w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Zawierał dwanaście z czternastu piosenek z pierwszego brytyjskiego albumu studyjnego zespołu "Please Please Me". Na płycie było sześć kompozycji napisanych przez duet Lennon/McCartney i sześć coverów m.in. piosenkę Anna Arthura Alexandera.

Kierownicy Vee-Jay zdecydowali się użyć na okładce albumu zdjęcie Angusa McBeana, wykonane tego samego dnia co zdjęcie do płyty "Please Please Me". Jako ciekawostka sama fotografia została odwrócona w lustrzanym odbiciu w stosunku do oryginalnego zdjęcia z sesji.

Album do dziś sprzedał się w nakładzie ponad miliona egzemplarzy  pokrywając się w Ameryce Północnej m.in. platyną (Recording Industry Association of America).

Album Meet The Beatles został wydany przez wytwórnię Capitol Records 20 stycznia 1964 roku. Był to drugi album Beatlesów, który ukazał się w Stanach Zjednoczonych Ameryki i pierwszy wydany przez Capitol Records. Pierwotnie miał ukazać się dopiero w lutym 1964 roku, lecz termin został przesunięty na 20 stycznia w odpowiedzi na ogromne zapotrzebowanie fanów. Wszystko za sprawą komercyjnego sukcesu singla I Want to Hold Your Hand/I Saw Her Standing There. Album zawierał dziesięć kompozycji napisanych przez duet Lennon/McCartney, jedną piosenkę George'a Harrisona i jeden cover pod tytułem Till There Was You napisany przez Mereditha Willsona.

Kierownicy Capitol Records do okładki albumu skorzystali z fotografii Roberta Freemana, która ukazała się na brytyjskiej płycie "With The Beatles". Dodano do półcienistych portretów niebieski odcień i zmieniono tytuł z "With" na Meet The Beatles!. 

Album do dziś sprzedał się w nakładzie 5 milionów egzemplarzy, pokrywając się w Ameryce Północnej m.in. pięciokrotną platyną (Recording Industry Association of America) i jedną platyną (Music Canada). Jak również swego czasu osiągnął numer 1 na liście najlepiej sprzedających się albumów w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych Ameryki.

Album The Beatles' Second Album został wydany przez wytwórnię Capitol Records 10 kwietnia 1964 roku. Był to drugi longplay zespołu wydany przez Capitol Records (trzeci w USA) i kontynuacja bestsellerowej płyty “Meet The Beatles”! Płyta ukazała się zaledwie dwa miesiące po sławetnym występie Beatlesów w programie telewizyjnym “The Ed Sullivan Show”, co tylko wzmocniło popyt na ten album. Album zawierał pięć kompozycji napisanych przez duet Lennon/McCartney i sześć coverów m.in. Roll Over Beethoven Chucka Berry'ego.

Okładka płyty przedstawiała kolaż fotografii wykonanych przez Joego Covella.

Album do dziś sprzedał się w nakładzie 2 milionów egzemplarzy  pokrywając się w Ameryce Północnej m.in. dwukrotną platyną (Recording Industry Association of America) i jedną platyną (Music Canada). Jak również swego czasu osiągnął numer 1 na liście najlepiej sprzedających się albumów w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych Ameryki.

Album A Hard Day's Night został wydany przez wytwórnię Capitol Records 26 czerwca 1964 roku. Został on wydany dwa tygodnie wcześniej niż jego brytyjski odpowiednik i zawierał tylko piosenki z filmu o tym samym tytule co album, w tym cztery utwory orkiestrowe wykonane przez The George Martin Orchestra. Wszystkie utwory zostały skomponowane przez duet Lennon/McCartney. 

Fotografie na okładce płyty pochodziły z brytyjskiej sesji zdjęciowej do albumu, wykonanej przez Roberta Freemana.

Album do dziś sprzedał się w nakładzie 4 milionów egzemplarzy  pokrywając się w Ameryce Północnej m.in. czterokrotną platyną (Recording Industry Association of America) i jedną platyną (Music Canada). Jak również swego czasu osiągnął numer 1 na liście najlepiej sprzedających się albumów w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych Ameryki.

Album Something New został wydany przez wytwórnię Capitol Records 20 lipca 1964 roku. Zawierał on jedenaście utworów, z których osiem znalazło się w brytyjskim albumie A Hard Day’s Night. Dodano również Slow Down i Matchbox oraz niemieckojęzyczną wersję I Want to Hold Your Hand - Komm, Gib Mir Deine Hand. Co ciekawe, album ten został również wydany przez brytyjską wytwórnię Parlophone, ale tylko dla potrzeb... baz amerykańskich sił zbrojnych znajdujących się w Europie! Album zawierał dziewięć kompozycji napisanych przez duet Lennon/McCartney i dwa covery m.in. Slow Down Larry'ego Williamsa.

Album do dziś sprzedał się w nakładzie 2 milionów egzemplarzy  pokrywając się w Ameryce Północnej m.in. dwukrotną platyną (Recording Industry Association of America) i złotem (Music Canada).

Album dokumentalny Hear the Beatles Tell All został wydany przez wytwórnię Vee-Jay Records w listopadzie 1964 roku. Zawierał wyłącznie wywiady z czterema członkami The Beatles, w tym z Johnem Lennonem. Wywiady przeprowadzili Dave Hull i Jim Steck, redaktorzy stacji radiowej KRLA 1110 w Los Angeles.

Podwójny album dokumentalny The Beatles' Story został wydany przez wytwórnię Capitol Records 23 listopada 1964 roku. Zawierał historię zespołu opowiedzianą przez lektora, przeplataną wywiadami oraz fragmentami oryginalnych utworów Beatlesów. Na płycie znalazły się m.in. piosenki A Hard Day's Night, Little Child czy też Things We Said Today. Prawdopodobnie album ten został wydany jako odpowiedź Capitolu na wydanie podobnej dokumentalnej płyty przez wytwórnię Vee-Jay Records - "Hear the Beatles Tell All". 

Album dokumentalny do dziś sprzedał się w nakładzie pięciuset tysięcy egzemplarzy pokrywając się w Ameryce Północnej - złotem (Recording Industry Association of America).

Album Beatles '65 został wydany przez wytwórnię Capitol Records 15 grudnia 1964 roku. Zawierał jedenaście utworów, z których osiem pochodziło z brytyjskiego albumu "Beatles For Sale". Album ten został wydany również poza USA i Kanadą, a mianowicie w Republice Federalnej Niemiec przez wytwórnię Odeon. Album zawierał siedem kompozycji napisanych przez duet Lennon/McCartney i cztery covery m.in. Honey Don’t Carla Perkinsa.

Album do dziś sprzedał się w nakładzie 3 milionów egzemplarzy  pokrywając się w Ameryce Północnej m.in. trzykrotną platyną (Recording Industry Association of America) i jedną platyną (Music Canada). Jak również swego czasu osiągnął numer 1 na liście najlepiej sprzedających się albumów w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych Ameryki.

Album The Early Beatles został wydany przez wytwórnię Capitol Records 22 marca 1965 roku. Zawierał jedenaście piosenek pierwotnie wydanych na brytyjskim debiutanckim albumie zespołu „Please Please Me”. Wcześniej podobny zestaw piosenek został wydany przez wytwórnię Vee-Jay Records na albumie "Introducing The Beatles". Kierownicy Vee-Jay posiadali licencję na najwcześniejsze nagrania The Beatles. Dopiero gdy licencja wygasła 15 października 1964 roku, Capitol Records mógł wydać ten album. Płyta zawierała pięć kompozycji napisanych przez duet Lennon/McCartney i sześć coverów m.in. piosenkę Anna Arthura Alexandera.

Zdjęcie na okładce zostało zrobione przez Roberta Freemana w londyńskim Hyde Parku i pierwotnie pojawiło się na tylnej okładce brytyjskiego albumu "Beatles For Sale".

Album do dziś sprzedał się w nakładzie miliona egzemplarzy  pokrywając się w Ameryce Północnej m.in. platyną (Recording Industry Association of America i Music Canada).

Album Beatles VI został wydany przez wytwórnię Capitol Records 14 czerwca 1965 roku. Tytuł nie odzwierciedlał stanu faktycznego, ponieważ jeśli uwzględni się album dokumentalny  "The Beatles’ Story", to powinien być to siódmy, a nie szósty album Beatlesów wydany przez Capitol Records. Rok później album został również wydany w Nowej Zelandii przez wytwórnię Parlophone. Zawierał sześć kompozycji napisanych przez duet Lennon/McCartney, jedną autorstwa George’a Harrisona i cztery covery, m.in. piosenkę Dizzy, Miss Lizzy Larry’ego Williamsa.

Album do dziś sprzedał się w nakładzie miliona egzemplarzy  pokrywając się w Ameryce Północnej m.in. platyną (Recording Industry Association of America) i złotem (Music Canada). Jak również swego czasu osiągnął numer 1 na liście najlepiej sprzedających się albumów w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych Ameryki.

Album Help! został wydany przez wytwórnię Capitol Records 13 sierpnia 1965 roku. Amerykańska wersja płyty znacznie różniła się do brytyjskiego odpowiednika. Podobnie jak w przypadku amerykańskiego albumu “A Hard Day’s Night”, płyta Help! zawierała piosenki Beatlesów i utwory instrumentalne (w aranżacji The Ken Thorne Orchestra), które zostały wykorzystane w filmie o tym samym tytule. Na płycie wyróżniał się 16-sekundowy orkiestrowo-gitarowy wstęp do utworu tytułowego, zrealizowany w stylu muzycznych czołówek do serii filmów o Jamesie Bondzie. Album zawierał sześć kompozycji napisanych przez duet Lennon/McCartney, jedną autorstwa George’a Harrisona i pięć utworów instrumentalnych The Ken Thorne Orchestra.

Fotografie Beatlesów pochodziły z oryginalnej brytyjskiej wersji albumu, wykonane przez Roberta Freemana.

Album do dziś sprzedał się w nakładzie 3 milionów egzemplarzy  pokrywając się w Ameryce Północnej m.in. trzykrotną platyną (Recording Industry Association of America) i podwójną platyną (Music Canada). Jak również swego czasu osiągnął numer 1 na liście najlepiej sprzedających się albumów w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych Ameryki.

Album Rubber Soul został wydany przez wytwórnię Capitol Records  6 grudnia 1965 roku. Brytyjski i amerykański spis utworów bardzo się różnił. Wydano dwanaście, a nie czternaście piosenek, z czego tylko dziesięć pokrywało się z brytyjskim odpowiednikiem, a pozostałe dwa zastąpiono utworami I’ve Just Seen A Face i It’s Only Love. W rezultacie album był odbierany jako akustyczna folk-rockowa płyta nagrana w duchu amerykańskiego zespołu The Byrds lub w stylu zbliżonym do twórczości Boba Dylana. Ciekawostką tego albumu jest to, że w amerykańskiej i kanadyjskiej wersji stereo pojawił się podwójny falstart na początku utworu I’m Looking Through You. Prawdopodobnie był to wynik błędu podczas przygotowywania miksów stereo na rynek amerykański. W Capitol Records pomyślano, że utwór miał zostać wydany w ten właśnie sposób, dlatego pozostawili tę anomalię w utworze. Największym fanem tej płyty był lider zespołu The Beach Boys Brian Wilson, który podkreślił, że był to jeden z jego ulubionych albumów muzycznych. Rubber Soul zainspirował Wilsona do stworzenia swojego opus magnum - płyty “Pet Sounds” i piosenki Good Vibrations. Z kolei te dzieła zainspirowały Beatlesów do stworzenia płyt “Revolver” i “Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band”, które zmieniły oblicze współczesnej pop-kultury! Album Rubber Soul zawierał jedenaście kompozycji napisanych przez duet Lennon/McCartney i jedną piosenkę autorstwa George’a Harrisona. 

Wytwórnia Capitol Records wydała płytę The Beatles, której okładka i tytuł albumu pokrywały się niemal w całości z brytyjską wersją. Różniły się jedynie odcieniem fotografii i kolorystyką tytułu. 

Album do dziś sprzedał się w nakładzie 6 milionów egzemplarzy  pokrywając się w Ameryce Północnej m.in. sześciokrotną platyną (Recording Industry Association of America) i dwukrotną platyną (Music Canada). Jak również swego czasu osiągnął numer 1 na liście najlepiej sprzedających się albumów w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych Ameryki.

Album Yesterday and Today został wydany przez wytwórnię Capitol Records 15 czerwca 1966 roku. Zawierał on utwory pochodzące z trzech brytyjskich wydawnictw: "Help!", "Rubber Soul" i "Revolver". Album zawierał osiem kompozycji napisanych przez duet Lennon/McCartney, jedną piosenkę autorstwa George’a Harrisona, jedną przez Johna Lennona, Paula McCartney’a i Ringo Starra oraz jeden cover Act Naturally napisany przez Johnny’ego Russella. 

Album stał się bardzo znany ze swojej początkowej "rzeźnickiej" fotografii. Przedstawiała ona Beatlesów w płaszczach rzeźników, otoczonych surowym mięsem, sztucznymi zębami i bezcielesnymi częściami lalek. John Lennon twierdził w wywiadach, że tym zdjęciem chcieli zdjąć łatkę “ugrzecznionych” Beatlesów. Kontrowersyjna okładka w tej formie została szybko wycofana ze sprzedaży i później zmieniona na neutralną fotografie. Obydwa zdjęcia wykonał surrealista Robert Whitaker.

Album do dziś sprzedał się w nakładzie 2 milionów egzemplarzy  pokrywając się w Ameryce Północnej m.in. podwójną platyną (Recording Industry Association of America) i jedną platyną (Music Canada). Jak również swego czasu osiągnął numer 1 na liście najlepiej sprzedających się albumów w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych Ameryki.

Album Revolver został wydany przez wytwórnię Capitol Records 8 sierpnia 1966 roku. Był to ostatni raz, kiedy kierownictwo Capitol zmieniło listę utworów The Beatles w stosunku do brytyjskiego wydania, by pasowała do rynku amerykańskiego. Trzy utwory z brytyjskiej wersji płyty "Revolver" - I’m Only Sleeping, And Your Bird Can Sing i Doctor Robert - ukazały się w kontrowersyjnym albumie "Yesterday… And Today", dlatego Capitol pominął je w tym wydawnictwie. Album zawierał osiem kompozycji napisanych przez duet Lennon/McCartney i trzy piosenki autorstwa George’a Harrisona.

Wytwórnia Capitol Records wydała płytę The Beatles, której okładka i tytuł albumu pokrywały się w całości z brytyjską wersją.

Album do dziś sprzedał się w nakładzie 5 milionów egzemplarzy  pokrywając się w Ameryce Północnej m.in. pięciokrotną platyną (Recording Industry Association of America) i podwójną platyną (Music Canada). Jak również swego czasu osiągnął numer 1 na liście najlepiej sprzedających się albumów w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych Ameryki.

Album kompliacyjny Hey Jude został wydany przez Capitol Records 26 lutego 1970 roku. Pomysł na kompilację wyszedł od Allena Kleina, menadżera Johna Lennona, George’a Harrisona i Ringo Starra oraz ówczesnego zarządcy firmy Apple Corps. Hey Jude miał działać jako "bufor" sprzedażowy wobec wciąż opóźnianego wydania albumu "Let It Be". Klein wówczas przekonał Beatlesów, że album kompilacyjny przyniesie im bez wysiłku dodatkowy dochód. Składanka zawierała dziewięć kompozycji napisanych przez duet Lennon/McCartney i jedną piosenkę autorstwa George’a Harrisona.

Album do dziś sprzedał się w nakładzie 3 milionów egzemplarzy  pokrywając się w Ameryce Północnej m.in. czterokrotną platyną (Music Canada) i trzykrotną platyną (Recording Industry Association of America). Jak również swego czasu osiągnął numer 1 na liście najlepiej sprzedających się albumów w Australii.

Album kompilacyjny The Beatles with Tony Sheridan and Their Guests został wydany przez MGM 3 lutego 1964 roku. Zawierał on hamburskie nagrania Beatlesów (jako The Beat Brothers) z 1961 roku, kiedy to byli zaangażowani jako początkujący zespół towarzyszący Tony’emu Sheridanowi. Na płycie zamieszczono utwór instrumentalny skomponowany przez Johna Lennona i George'a Harrsiona - Cry for a Shadow.

Album zajął odległą 68 pozycję na amerykańskich listach przebojów i nie otrzymał żadnych wyróżnień.  

Album koncertowy The Beatles at the Hollywood Bowl został wydany przez Capitol Records 4 maja 1977 roku. Był to pierwszy oficjalny live-album The Beatles, który został nagrany w ciągu trzech nocy w Hollywood Bowl w Los Angeles w 1964 i 1965 roku. Zremasterowana i rozszerzona wersja tego albumu, zatytułowana "Live at the Hollywood Bowl", została po raz pierwszy wydana na płycie CD 9 września 2016 roku w związku z premierą filmu dokumentalnego “The Beatles: Eight Days a Week - The Touring Years” w reżyserii Rona Howarda.

Album The Beatles at the Hollywood Bowl został wydany z rozkładaną okładką, zawierającą fotografie z koncertów na żywo i związane z nimi pamiątki. Dodatkowo był wyposażony we wkładkę pod tytułem “The Beatles’ Collection”, zawierającą zdjęcia okładek albumów studyjnych zespołu (co ciekawe, prawie pokrywającą się z przyjętą dziesięć lat później standaryzacją albumów Wielkiej Czwórki) i istniejące wówczas kompilacje.

Album koncertowy do dziś sprzedał się w nakładzie miliona egzemplarzy  pokrywając się na całym świecie m.in. platyną (Recording Industry Association of America i Music Canada) i złotem (British Phonographic Industry). Jak również swego czasu osiągnął numer 1 na liście najlepiej sprzedających się albumów w Wielkiej Brytanii.

Kompilacyjny album The Beatles Christmas Record został wydany przez Apple Records i Lyntone 18 grudnia 1970 roku. Płyta zawierała wszystkie materiały świąteczne, które każdego roku Beatlesi rozsyłali do członków ich oficjalnego fan klubu. Były to komediowe nagrania zawierające fragmenty świątecznych piosenek (w tym autorska kompozycja Christmas Time (Is Here Again) z 1967 roku), gagi, rozmowy i szalone improwizacje Wielkiej Czwórki.

Album nie znalazł się na żadnych listach przebojów i nie otrzymał żadnych wyróżnień.